Selcuklularda Din Ve İnanış

[Okan]

Selçuklu yönetimi islamiyetin gaza şkri ile Türklerin fetih anlayışını birleştiren bir siyasi kuruluş oldu. Bu
sayede Müslüman ülkeler üzerinde hakimiyet kurması kolay oldu. Türkmenler islam dininin temel ilkelerine
ters gelmeyen gelenekleri sürdürüyorlardı. Akıncı Türkmenler arasında birçok tarikat mensubu vardı.
Bunlara Horasan Erenleri deniyordu. Türkmenler Anadolu ya geldiklerinde dini bilgileri zayıftı. Bunları
kuvvetlendirmek için Türkiye Selçuklu hükümdarları çok çaba sarfettiler. Hükümdarlar dindar oldukları gibi
büyük bir hoşgörüye de sahiptiler. Tarikat, Allah a giden yol anlamında bir kelimedir. XIII. yüzyıldan
itibaren Anadolu da tarikatçılık geniş boyutlara ulaştı. Bunlar içinde Türklük için en önemli olanı Ahmet
Yesevi nin kurduğu Yesevi tarikatı idi. Ahmed Yesevi islamiyetin esaslarını Türkçe olarak öğretmeye çalışan bir suşdir. Divan-ı Hikmet adlı eserinde Türklere islamiyetin ve dervişliğin basit yollarını öğretir. Babaîlik,
Bektaşîlik, Ekberîlik, Mevlevîlik, Nakşibendilik, Kadirîlik, Rufaîlik, Kübrevîlik gibi çok tarikat mevcuttu.
Bunlardan her biri muhtelif kişilerin kendi kabiliyetlerine, kültür seviyelerine ve bulundukları ortamlara göre
dini yorumlama ve yaşama biçimleridir. Bu çeşitlilik Türk toplumundaki din ve vicdan özgürlüğünün en
açık örneğiydi.